Na die best wel goede nacht was het dus weer vroeg dag! Gelukkig mocht na de contrôle van kwart over 5 het licht weer uit en heb ik nog wat gedut tot het ontbijt van half 8. Tja... verrassend: yoghurt en vla... of was het nou kwark?? Haha... zoiets in ieder geval. Lauwe thee erbij...
Een blik in het beeldscherm van het tv-tje boven m'n bed 'showde' mijn hele dikke bolle hoofd! Pfff... dat viel niet mee! En het voelde ook enorm stijf!
Na het ontbijt ben ik voor het eerst echt m'n bed uit geweest. Ging goed, dus ik mocht ook douchen. Lekker handig met infuus! Een vuiliszak om m'n arm en geen haren wassen... want geen warmte op m'n hoofd! Goed, een simpel douche-je dus, maar toch wel lekker om je weer een beetje mobiel te voelen... ondanks het gesleep met het infuus.
Om kwart voor 10 opgehaald om met de rolstoel (broemmm) naar de kaakchirurg te gaan. Bekend terrein! Voordeel van zo'n rolstoel-ziekenhuis-patient: ik hoefde niet te wachten... gelijk aan de beurt! Eerst foto's gemaakt en toen naar mevrouw 'hoe heet ze ookal weer?' voor de contrôle. Hoe voel je je? Best goed? Hebben ze het erover gehad wanneer je naar huis mag? Als ik me goed voel??? Misschien vanavond??? probeer ik! Nou nee, lijkt me niet verstandig. De zwelling moet toch echt beduidend afnemen voor je naar huis mag. Misschien morgen, maar houd maar rekening met zondag! Oké... zit niets anders op hè!? Mocht ook nog even de foto's zien... Heel duidelijk de 'zaaglijn' (slik) gezien en aan beide kanten niet 2, maar 3 schroefjes!! Wat een gek idee, dat dat dus in mijn kaak zit!
Terug op de kamer even relaxen... tv kijken, muziekje luisteren, dommelen... weer een postronde met een stapel mail voor mevrouw Ploeg... hihi. En heel verrassend weer een lunch met......... jawel! Ik moet zeggen, dat de zuivel me na één dag al de neus uitkwam!
Om 2 uur belde Wim om te vragen hoe het was en op hetzelfde moment komt verpleegster Corinne m'n infuus eruit halen... jippie! Wim was live getuige van mijn 'auw', want de pleister was goed vastgekit!
Om half 4 kreeg ik bezoek van m'n paps en mams en vriendin Gea. Lekker even keuvelen. Ik voelde me best goed, dus was gezellig. Natuurlijk toch daarna even bijkomen... ongemerkt word ik er toch moe van.
Een blik in het beeldscherm van het tv-tje boven m'n bed 'showde' mijn hele dikke bolle hoofd! Pfff... dat viel niet mee! En het voelde ook enorm stijf!
Na het ontbijt ben ik voor het eerst echt m'n bed uit geweest. Ging goed, dus ik mocht ook douchen. Lekker handig met infuus! Een vuiliszak om m'n arm en geen haren wassen... want geen warmte op m'n hoofd! Goed, een simpel douche-je dus, maar toch wel lekker om je weer een beetje mobiel te voelen... ondanks het gesleep met het infuus.
Om kwart voor 10 opgehaald om met de rolstoel (broemmm) naar de kaakchirurg te gaan. Bekend terrein! Voordeel van zo'n rolstoel-ziekenhuis-patient: ik hoefde niet te wachten... gelijk aan de beurt! Eerst foto's gemaakt en toen naar mevrouw 'hoe heet ze ookal weer?' voor de contrôle. Hoe voel je je? Best goed? Hebben ze het erover gehad wanneer je naar huis mag? Als ik me goed voel??? Misschien vanavond??? probeer ik! Nou nee, lijkt me niet verstandig. De zwelling moet toch echt beduidend afnemen voor je naar huis mag. Misschien morgen, maar houd maar rekening met zondag! Oké... zit niets anders op hè!? Mocht ook nog even de foto's zien... Heel duidelijk de 'zaaglijn' (slik) gezien en aan beide kanten niet 2, maar 3 schroefjes!! Wat een gek idee, dat dat dus in mijn kaak zit!
Terug op de kamer even relaxen... tv kijken, muziekje luisteren, dommelen... weer een postronde met een stapel mail voor mevrouw Ploeg... hihi. En heel verrassend weer een lunch met......... jawel! Ik moet zeggen, dat de zuivel me na één dag al de neus uitkwam!
Om 2 uur belde Wim om te vragen hoe het was en op hetzelfde moment komt verpleegster Corinne m'n infuus eruit halen... jippie! Wim was live getuige van mijn 'auw', want de pleister was goed vastgekit!
Om half 4 kreeg ik bezoek van m'n paps en mams en vriendin Gea. Lekker even keuvelen. Ik voelde me best goed, dus was gezellig. Natuurlijk toch daarna even bijkomen... ongemerkt word ik er toch moe van.
Het avondeten had weer geen verrassing voor me in petto, maar na enig aandringen kreeg ik toch ook een lekker koppie tomaten-bouillon. Moest wel beloven, dat ik 'm heel ver zou laten afkoelen. En na het eten bood de lieverd aan om er alvast nog 1 te maken voor 'koffietijd'... kon ie vast afkoelen! Lief!Ja... en dan is het alweer tijd voor de nacht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten