Vanmorgen moest ik dus terug naar het ziekenhuis voor het maken van een model... oftewel: happen! Laat ik nou steeds beweerd hebben, dat ik dat nooit gedaan had... ook niet voor de beugel! Daar was ik echt van overtuigd. Hoe mutserig kan je zijn! Toen ik precies om kwart voor twaalf aan de beurt was en alle attributen zag liggen dacht ik al "dat heb ik meer gezien"... déjà-vu! Maar goed: niet meteen toegeven dat je een muts bent hè en dus gewoon zeggen: "nee hoor, dat heb ik nog nooit gedaan." Duh!
Gelukkig werden de haakjes van de beugel netjes afgeplakt met was, zodat niet (waar ik me dus druk over maakte van tevoren) het hele apparaat eruit getrokken werd na het verwijderen van m'n vers-gehapte model. Wel een beetje naïef om te denken, dat ze daar nog geen ervaring mee hebben in het ziekenhuis. Het is sowieso vreemd hoe zenuwachtig je kunt zijn als je in de wachtkamer zit, terwijl je weet, dat er geen spuiten, verdoving en tangen aan te pas komen... Zal wel komen door al die andere zenuwachtige patienten in dezelfde ruimte.
Maar goed: het 'happen' gebeurde in 2-en... eerst boven, toen onder... en het viel dus reuze mee. Toen ik de eerste hap nam wist ik het zeker: "dit heb ik eerder gedaan!" Na een minuut of 2 kon de eerste 'hap' er al weer uit en bleef een mooie (?) sliconen-rubber-achtige afdruk van m'n gebit over. In de kleur aarbeienijs-roze! Toen nog even onder... weer zo'n mooie! En vervolgens moest er nog een afdruk gemaakt worden in een 'plaatje was' (gewoon erin bijten) zodat ze de boven- en onderbeet samen hebben en ze dus de overbeet kunnen zien. Al met al duurde het alles bij elkaar een half uurtje voordat ik weer buiten stond! Appeltje eitje!
In de auto naar huis was ik eruit: ik heb voor m'n beugel wèl gehapt, maar ze hebben géén gips-blok-afdruk van het model gemaakt. Dat hadden ze bij m'n dochter wel. Ik wist dus dat er ergens een verschil zat, alleen heb ik het hele happen voor het gemak maar even ge-delete. Tja...
Vrijdag de 13e viel tot nog toe dus erg mee. Ik hoef straks alleen nog even naar de opticien... oogmeting! Want zelfs mèt leesbril heb ik soms leesproblemen. En als het nieuwe glazen worden, dan vind ik dat ik nu ook een nieuw montuur mag... en dat is dan dus een geluk... bij een ongeluk! :p
ps: ondertussen zijn de ogen gemeten, 'slechter' bevonden en dus nieuwe glazen EN een nieuw hip montuur 8-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten