Foto-update 30 september

Ik heb ook weer even geknipt en geplakt: 7 jaar geleden, een jaar geleden en vandaag!

Weer naar de ortho

Vandaag een afspraak bij de ortho om m'n 'nieuwe' ik te laten zien. Alleen kijken, we gaan niks doe zei hij toen ik deze afspraak heb gemaakt. Nou... hij was kennelijk van mening veranderd, want ik kreeg toch nieuwe stiekjes om de slotjes. En de kobayashi (die haakjes 'voor het geval dat') werden eraf gehaald. Tja en toen liet er een slotje los. De draad eruit gehaald om en nieuw slotje erin te lijmen en dus wilde ze een mondspreider in doen om er beter bij te kunnen, maar ja... dat ging dus niet lukken, want ik kan m'n mond nog lang niet ver genoeg open doen. Dus toe zonder spreider het slotje er weer in. En vervolgens de draad, maar dat lukte niet, dus een dunnere draad gebruikt (en ik dacht: gaat lekker!!). De uiteinden knipte ze netjes af, maar één stukje bleef achterin m'n mond liggen. Dat wilde ze pakken, maar toen had ze de draad van de hechting te pakken. Ook heel fijn!
Uiteindelijk zat alles weer op z'n plaats. Alleen de elastieken van de 'kaak' nog... maar de ortho besloot, dat ze het met hun eigen (minder sterke) elastieken gingen doen. Op zich vind ik dat prima (want veel fijner!... of beter: minder vervelend!), maar of de 'kaak' er ook zo over denkt??? Nou ja... deze elastieken 'trekken' ook aan m'n kaak... en de ortho zal het wel weten....

Oh ja: ik dacht er net op tijd aan om nog even te vragen 'hoe lang ik nog moet beugelen' (ik hield zelf rekening met ca. een half jaar...). Antwoord: houdt u maar rekening met nog een klein jaar!!! Ieks!!! Dat valt me zwaar tegen... echt heel zwaar! (dus nu heb ik bedacht, dat ik er dan heel misschien net voor de zomervakantie af kan zijn... pffff)

Ps: hij vond het resultaat van de operatie trouwens wel 'heel mooi' !!!

En dan ook maar weer een foto-update!

Na 10 dagen...

Vanmorgen durfde ik het dan toch aan om de elastieken van de kaakchirurg te verwisselen. Ik zag er vreselijk tegenop, maar uiteindelijk viel het erg mee. Ik voel ze wel meteen weer trekken aan m'n onderkaak... heel vervelend, maar dat betekent wel, dat ze hun werk doen. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik m'n gezicht (de onderkaak) er (met die elastieken in) wat geforceerd vind uitzien. Ik hoop, dat het een iets ontspannener blik wordt als ik helemaal klaar ben en zonder stieken door het leven ga...
Ik voel me trouwens erg goed, maar ik merk wel, dat m'n conditie niet super is. Gisteren op de fiets naar het voetbalveld en de wedstrijd van Jochim gekeken... en daarna doodmoe! Overdag slapen doe ik niet meer, want dan slaap ik 's nachts niet. En gelukkig kan ik weer op 1 zij liggen.
Volgens mij heb ik al een keer opgeschreven wat de 'kaak' zegt over afvallen, maar ik kan het even niet terugvinden. Dus nog maar een keer: je mag na een kaakoperatie max. 10 % van je lichaamsgewicht afvallen... Ik ben nu in 10 dagen 4 kilo kwijt. Dat vind ik best veel, maar het is in ieder geval voorlopig nog geen 10% haha... Lijnen is uit den boze, want je lichaam heeft de voedingsstoffen nodig voor je herstel.

Hieronder een foto-update. Gisteren (zat. 20 sept.) gemaakt.

Contrôle Kaakchirurg

ÉÉN WEEK NA DE OPERATIE

Precies om 4 uur gistermiddag meldde ik me bij de afdeling kaakchirurgie. Ik was wel een beetje gespannen (krijg ik al stiekjes... gaat ie me pijn doen... haha). Tegen half 5 hoorde ik de bekende stem van dr. Van Strijen roepen... Mevrouw Ploeg... en toen ie me zag: mevrouw Ploeg... daar ben ik zo benieuwd naar!

Ik had een aantal vragen die ik beantwoord wilde hebben... (over de stiekjes, hoe lang duurde de operatie, mag ik weer 'alles' eten, mag ik een print van de foto's, wanneer moet gevoel in lip/kin terugkomen...)

De antwoorden:
De operatie heeft inderdaad zo'n anderhalf uur geduurd...
Die elastieken... nou heel fijn (NOT!!!) die zitten er nu dus in!!! Het is net zoiets als bij de ortho, maar dan minstens 3x zo strak... pfff... Ik moet ze zelf af en toe vervangen, want ze mogen niet teveel uitlubberen. Voelt wel gek. Als ik m'n kaak echt ontspannen probeer te houden, voel ik m'n onderkaak naar voren trekken. Gisteravond kreeg ik bijna kramp in m'n kaken... en dan bedoel ik echt kramp!! Ik wist even niet meer waar ik blijven moest. En later kreeg ik heel erg last van m'n boventanden. Vooral die waar de stiekjes aanzitten. Het leek wel of ze eruit getrokken werden! Vannacht nog even wakker geweest, pijnstiller genomen, maar nu is het wel dragelijk.

Dat dode gevoel in lip en kin moet langzaam steeds iets meer verdwijnen, maar dat zal al met al een paar maanden duren... (wist ik eigenlijk al). Van Strijen heeft nog even met een soort pincet ofzo in m'n lip geknepen. Voel je dat? Nou, als ie maar hard genoeg kneep voelde ik het wel ja... ai!

Ik mag weer gewoon eten (kauwen, niet knauwen), maar met die elastieken kan m'n mond weer minder ver open. Dus muizenhapjes, anders valt het van de lepel... en kauwen (heb het geprobeerd) doet nog hardstikke pijn... dus ik snij het heel fijn. Gisteravond bami gegeten (wel lekker hoor!) en vandaag ga ik brood (zonder korst) proberen. En toen we thuis waren gistermiddag heb ik eindelijk een roseetje gedronken!!!

Ik heb de foto uitgeprint meegekregen... zal hem hieronder zetten... is niet mega-duidelijk...

Tijdens de controle ging de 'kaak' kijken of de wonden goed genezen. En of het schoon was... nou heeeeeeeeeel fijn.... Ging ie in m'n mond op de wond drukken om te kijken of er troep uitkwam!!! Jemig... kl**tz*k!!! (sorry... dat moest er even uit!!!)... Dus ik 'auw auw'... Zegt ie tegen Wim 'tja... echte vrouwenreactie'...Grrrr.... De assistentie en ik natuurlijk hevig protesteren!! (verder is ie wel aardig hoor! )

Al met al is Van Strijen dus erg tevreden. Hij zei: eigenlijk is mijn werk nu klaar, alleen nog af en toe contrôle. Ik hoef pas 6 oktober terug te komen.

De foto van 'de dag na de operatie'
Bij de witte pijlen zie je een donkere lijn. Daar is de kaak in'gezaagd'. En bij de rode pijlen zitten de schroefjes (heel slecht te zien).

Dag 5 (maandag 15 september)

Om even te updaten hoe het nu is. De zwelling wordt minder, de blauwe plekken meer. Maar ik voel me goed, heb hulp van m'n mams voor was en boodschappen en heb vanmiddag weer even lekker geslapen. Ik heb nog steeds een 'dode' onderlip en kin, maar het prikt wel zo nu en dan, dus er zit nog leven in hihi! Ik heb sinds gisteren wel last van erg gevoelige zeurderige (vooral onder-) tanden. Heel vervelend, dus alleen daarom al ga ik nog even door met de pijnstillers.

Vanavond met Wim de hechtpleistertjes eraf peuteren! De kleine gaatjes in m'n wangen, waar een klein buisje doorheen ging om de schroefjes erin te draaien, zullen nu wel dicht zijn. (het is nu avond en de pleistertjes laten we toch nog even zitten... hebben er 1 los gehad, maar lijkt beter om nog even te wachten;))


Deze foto's zijn van vandaag:













En deze om even het voorlopige vóór en ná verschil te laten zien...

Dag 3 (zaterdag 13 september)

Begon heel relaxed. Goed geslapen. Alleen een keer wakker geweest om m'n cold-packs te wisselen. Daarna om 5.30 weer de gebruikelijke ochtend-contrôle en toen geslapen tot het ontbijt van 8.00 uur! Twee keer dezelfde kwark duh! Even roosvicee geregeld voor de ene... scheelt een stuk (not!).
Na het ontbijt lekker gedouched en in een schoon bed wat tijdschriften gebladerd/gelezen. M'n hoofd ziet er natuurlijk nog wel dik uit, maar vooral rechts (de dikste kant) voelt een stuk beter dan gisteren. Of het minder dik is?? Geen idee... volgens Corinne wel!
Na een paar keer vragen hoop ik duidelijkheid te krijgen over een contrôle vandaag door de/een kaakarts. Want ja... als ik naar huis mag als het minder gezwollen is, moet er wel iemand komen kijken toch?? De dag ging ondertussen verder en na de lunch, toen ik tv lag te kijken stond ineens Corinne met dr. De Lange aan m'n bed!! Hoe voel je je? Goed!! En m'n gezicht voelt beter... maar of het minder dik is???? Nou zegt De Lange: wat mij betreft mag je naar huis!!!! YES!!! Wel rustig aan, blijven koelen, je mag wel weer warm eten, maar wel alles pureren. Vanaf volgende week ook bv. zachte pasta's... Goed best prima... IK MAG LEKKER NAAR HUIS!
Snel Wim ingeseind via een sms-je en hij belde gelijk terug. Hoezo ineens??? Nou gewoon... zag er goed uit hahaha! Het is 10 over 2 en Wim komt gewoon over een uurtje ofzo. Kan ik me rustig aankleden en tas inpakken... easy!
Om half 4 kwamen Wim, Maaike en Josh me ophalen. Afscheid van m'n kamergenoot en de verpleging! En dan op naar huis! Alsof je weken bent weggeweest haha!

Dag 2 (vrijdag 12 september)

Na die best wel goede nacht was het dus weer vroeg dag! Gelukkig mocht na de contrôle van kwart over 5 het licht weer uit en heb ik nog wat gedut tot het ontbijt van half 8. Tja... verrassend: yoghurt en vla... of was het nou kwark?? Haha... zoiets in ieder geval. Lauwe thee erbij...
Een blik in het beeldscherm van het tv-tje boven m'n bed 'showde' mijn hele dikke bolle hoofd! Pfff... dat viel niet mee! En het voelde ook enorm stijf!
Na het ontbijt ben ik voor het eerst echt m'n bed uit geweest. Ging goed, dus ik mocht ook douchen. Lekker handig met infuus! Een vuiliszak om m'n arm en geen haren wassen... want geen warmte op m'n hoofd! Goed, een simpel douche-je dus, maar toch wel lekker om je weer een beetje mobiel te voelen... ondanks het gesleep met het infuus.
Om kwart voor 10 opgehaald om met de rolstoel (broemmm) naar de kaakchirurg te gaan. Bekend terrein! Voordeel van zo'n rolstoel-ziekenhuis-patient: ik hoefde niet te wachten... gelijk aan de beurt! Eerst foto's gemaakt en toen naar mevrouw 'hoe heet ze ookal weer?' voor de contrôle. Hoe voel je je? Best goed? Hebben ze het erover gehad wanneer je naar huis mag? Als ik me goed voel??? Misschien vanavond??? probeer ik! Nou nee, lijkt me niet verstandig. De zwelling moet toch echt beduidend afnemen voor je naar huis mag. Misschien morgen, maar houd maar rekening met zondag! Oké... zit niets anders op hè!? Mocht ook nog even de foto's zien... Heel duidelijk de 'zaaglijn' (slik) gezien en aan beide kanten niet 2, maar 3 schroefjes!! Wat een gek idee, dat dat dus in mijn kaak zit!
Terug op de kamer even relaxen... tv kijken, muziekje luisteren, dommelen... weer een postronde met een stapel mail voor mevrouw Ploeg... hihi. En heel verrassend weer een lunch met......... jawel! Ik moet zeggen, dat de zuivel me na één dag al de neus uitkwam!
Om 2 uur belde Wim om te vragen hoe het was en op hetzelfde moment komt verpleegster Corinne m'n infuus eruit halen... jippie! Wim was live getuige van mijn 'auw', want de pleister was goed vastgekit!
Om half 4 kreeg ik bezoek van m'n paps en mams en vriendin Gea. Lekker even keuvelen. Ik voelde me best goed, dus was gezellig. Natuurlijk toch daarna even bijkomen... ongemerkt word ik er toch moe van.

Het avondeten had weer geen verrassing voor me in petto, maar na enig aandringen kreeg ik toch ook een lekker koppie tomaten-bouillon. Moest wel beloven, dat ik 'm heel ver zou laten afkoelen. En na het eten bood de lieverd aan om er alvast nog 1 te maken voor 'koffietijd'... kon ie vast afkoelen! Lief!

Om een uur of 7 kwamen Wim en Maaike weer langs... Jochim had geen zin haha (boeien mam in het ziekenhuis!)... Wat is het toch lekker om visite te krijgen. Daar ga je na 1 dag (als je je een beetje goed voelt) al naar uitkijken. Na het bezoekuur nog even tv gekeken... de Lama's... is best te doen als je alleen kijkt. Kan je gewoon 'van binnen lachen' zonder pijn in je bakkes!
Ja... en dan is het alweer tijd voor de nacht...

DE DAG: kaakoperatie 11 september

Ik ga zo langzaamaan toch maar beginnen met m'n verhaal, want ik merk, dat ik anders dingen kwijt begin te raken. Waarschijnlijk doe ik dit in etappes en zal dit bericht wel een aantal keren wijzigen. Sowieso eerst het verhaal nu... later 'de foto's'...

Donderdag de 11e moest ik me dus melden bij de opnamebalie in De Gelderse Vallei. Daar werd ik gelijk naar boven gestuurd. Afdeling Gynaecologie/Urologie kamer 119 vanwege plaatsgebrek op de andere afdeling. Een twee persoonskamer met (jippie :p) een bed bij het raam. Heel onwerkelijk om dan te zitten wachten in een ziekenhuiskamer, waar je straks echt 'ligt te liggen'.
Intake gesprek, polsbandje om, sticker met m'n gegegevens op het bed. Tas uitpakken: zoveel mogelijk dingen die je denkt nodig te hebben bij de hand leggen in de nachtkastje. Als ik een seintje kreeg, moest ik me klaarmaken, oftewel operatiehemd aan en in bed. Zo bizar! Het bericht kwam al om 9.00 uur! Slik! Om 5 over 9 lag ik in m'n bedje en werd ik weggereden naar de OK. Wim liep mee tot de lift, maakte nog een foto, kus, zwaai... tot straks! Ieks! Het gaat nu echt gebeuren.
Ik heb altijd al eens op een ziekenhuisbed door de gangen willen rijden en dat heb ik nu dus gedaan! In de voorbereidingskamer kreeg ik nog wat uitleg, werd het infuus ingebracht (na 2 keer prikken) en werden de 'plakkers' voor de monitor op m'n lijf geplakt. Zo stom: zelfs tegen het infuus prikken zag ik op en dat stelde niks voor.
En of ik zenuwachtig was toen ik daar lag te wachten? JA!! Ik hoorde iemand binnenkomen die zei: waar is mij patient? Ik herkende de stem van Van Strijen, dus begon al te zwaaien haha. Oh, daar is ze! Hoe gaat ie? Zenuwachtig? Ik: ja! Nergens voor nodig! Ik: ja, dat zeggen ze allemaal! Hij: Ik heb dit al zo vaak gedaan. Ik: ja, maar eens is toch ook de eerste keer geweest en toen begon ie lekker te keuvelen met de rest erbij. Hij nam afscheid... komt goed!
Om 5 voor half 10 werd ik de OK ingereden (handig die klokken overal) en moest ik overklimmen op 'het' bed (hard!!). De anesthesist kwam binnen, stelde zich voor. De plakkers werden aangesloten op de monitor. Druppels in m'n neus (en dus ook keel blèh) om de bleodvaten te vernauwen. Nog wat gepraat. Je krijgt straks een kapje over neus en mond, rustig adem blijven halen. Afjn: ik kreeg het kapje, maar er werd verder niets meer gezegd of aangekondigd en ineens dacht ik: verrek, het lijkt wel of ik al 'ga'... ik knipper nog even (en dacht nog: goh, ze hebben niets gezegd) en.... weg!
Het wakker worden op de uitslaapkamer was zo mogelijk nog vreemder! Volgens mij droomde ik, vlak voordat ze me riepen, dat ik thuis zat te praten met Maaike en Jochim over de operatie... en toen werd er geroepen: mevrouw Ploeg, wordt eens wakker, de operatie is achter de rug... En ik dacht: ja daaaag... dat kan niet, ik zit net nog met de kids te praten. Mevrouw Ploeg haal een diep adem, de operatie is klaar... en ineens dacht ik... Hè? Wat? Ohw sh*t ja... ik was al in het ziekenhuis... Oh jeeee... ik ben al klaar!!! Zo idioot... Ik was helemaal in de war/blij/opgelucht en vooral: duf hahaha! Ik weet nog, dat ik op de klok probeerde te kijken, maar die kon ik net niet zien. Ik heb ook meteen met m'n tong gevoeld of het kunststof bijtplaatje tegen m'n boventanden zat... nee dus! En ook geen elastieken. Fijn! Ook Van Strijen kwam nog even langs. Het is heel goed gegaan, bijtplaatje was niet nodig... Over elastieken had ie niks.
Er werd aan me gevraagd hoe ik me voelde en of ik pijn had. Ja... ik had pijn... van dat vreselijk koude ijs tegen m'n wangen... sjee wat was dat koud!! Ze hebben het even aan de kant gelegd en toen weer ertegen... Op een bepaald moment kon ik zien, dat het half 1 was en toen lag ik denk ik al 3 kwartier tot een uur op de uitslaapkamer. Pas tegen half twee was ik terug op m'n kamer. Wim had toe al gebeld en belde net voor de tweede keer toen ik terugkwam. Verpleegster aan m'n bed met de telefoon: uw man... gaat het goed? Ik m'n duim omhoog... ja!
Jammergenoeg mag het bezoek ook na een operatie pas vanaf 3 uur op komen. Aan de andere kant: ik werd nog geregeld gecontroleerd (bloeddruk, hartslag, temperatuur) en ik viel toch nog steeds in slaap... dus het was zo 3 uur. Wim en Maaike kwamen voorzichtig binnen. Tja, je weet niet wat je aantreft hè? Nou, vooral een duffe mams met een dikke kop hahaha!

*de eerste foto na de operatie*

Eigenlijk voelde ik me op dat moment (naar omstandigheden) best redelijk. Was redelijk helder en ik ben absoluut niet misselijk geweest van de narcose. Erg prettig natuurlijk. Wat ik precies in en aan m'n hoofd voelde is zo moeilijk uit te leggen. Het voelde dik, gezwollen, stijf. En grotendeels gevoelloos. Zeg maar m'n gezicht rondom langs de onderkaak... net als een verdoving bij de tandarts, maar dan over een veel groter gebied... en voor een veel langere tijd. Dit heeft te maken met de zenuwen die ze raken tijdens de operatie. Het gevoel komt terug, maar het kan maanden duren voordat dat weer helemaal oké is.
Wim ging om een uur of 4 weg, Maaike liep mee naar beneden en kwam nog even terug met Joshua (vriendje) en een tv/telefoonkaart. Want ik had al wel zo'n vermoeden, dat ik niet de volgende ochtend naar huis zou gaan.
Om half 6 kregen we avondeten.. hahaha... voor mevrouw Ploeg 'koud en vloeibaar'... oftewel: blanke vla en iets van aarbeienkwark ofzo. Met veel moeite heb ik 1 bakje naar binnen gewerkt. Wat een getob! M'n mond kon gewoon niet zover open... en de kwark was te dik voor een rietje... Verder tja... water met een rietje of uit een tuitbeker (jaja).
Na het eten kwam Wim met Maaike een Jochim (en bloemen). Ik voelde me toen echt een stuk minder. Had last van de toegenomen zwelling, vervelend met slikken... Oftewel: ik voelde me K. En toen kwamen ook de tranen... waarschijnlijk ook door alle spanning vooraf. Dat moest er even uit!
Na het afscheid moest ik toch echt ook 'even' plassen en dat wilden ze me op bed op de po laten doen. Nou 'nice try' maar dat ging dus niet lukken. Tjonge, wat een gedoe. Uiteindelijk naast bed op de po-stoel... beetje wankel op de benen. Maar het lucht wel op hahaha!
Bed weer in en opmaken voor de nacht. Prik in buik tegen trombose... Slapen... Maar ja... halverwege de nacht had ik zo'n pijn in m'n rug. Gelukkig wel weer in slaap gevallen en om kwart over 5!!! kwamen ze alweer bloeddruk meten enzo! Ook goedemorgen!

Weer thuis!!!

Even een kort snel berichtje van mij. Ik ben vanmiddag, na twee nachten ziekenhuis, weer thuis gekomen. Eigenlijk voel ik me best goed, maar ik heb natuurlijk wel een dikke kop en erg gevoelloze wangen en onderlip.
Wilde voor nu even laten weten, dat de operatie geslaagd is. In de komende dagen zal ik uitgebreid verslag doen...

morgen..........

Sjees... wat ben ik zenuwachtig zeg!!! Morgen gaat het echt gebeuren. Het is zo'n raar idee, dat ik nu nog lekker thuis zit en dat ik morgen 'gewoon' in het ziekenhuis lig! Heel bizar!
Maar goed: thuis is alles 'aan kant', m'n tas is ingepakt, de zakjes met doperwtjes (koelelementen) liggen te wachten in de diepvries, de eerste kaarten (om me succes te wensen) lagen al op de mat vanmorgen, de mailtjes met 'succes' zitten in m'n mailbox... Vanavond nog ff lekker een biefstukje eten!!! Hahaha... nu kan het nog! Hoezo galgenmaal!!??
Tja... en dan is het bijna morgen!!

Iedereen nu al super bedankt voor het 'meeleven'... En jullie horen hopelijk snel hoe het allemaal is verlopen!!

Ciao... karin

Donderdag 11 september om 9.30 uur!!

Eindelijk weet ik dan nu de datum EN de tijd van de kaakoperatie! Ik mocht vanmiddag bellen tussen 13.30 en 14.30 uur. Eerst natuurlijk heel lang in gesprek... grrr...
Maar goed: ik moet me donderdag om 8 uur melden bij de opnamebalie en ik word om ongeveer 9.30 uur geopereerd. De operatie gaat zo'n 1,5 uur duren. Eigenlijk kan het niet beter. Ik hoef niet een dag van tevoren al te komen en ik hoef donderdag niet heel lang te wachten!
Voor de liefhebbers van de mogelijkheid 'mail een patient' op de site van de Gelderse Vallei (Ede): ik lig straks op de afdeling orthopedie (C2). En dan is het dus maar afwachten wanneer ik weer thuis kom... Op z'n vroegst vrijdag.....
Miscshien kom ik hier morgen nog even en anders: tot NA de operatie!! (*slik*)

Nog 1 week....

Vandaag over een week is de grote dag! Het komt vast allemaal goed, maar ik heb nu toch wel echt de kriebels hoor! Om me heen beginnen ze me al succes te wensen... Nou, dat betekent dat het wel heel dichtbij komt nu.
Eerst zaterdag nog even tuinfeesten met vrienden (al vrees ik, dat het toch een 'binnen-feest' gaat worden...). Gelukkig geven de organisatie van de party en het feestje zelf genoeg afleiding! Zondag de rotzooi opruimen. Ach... dan is het zo donderdag! En ook vrijdag... en dan is het al weer achter de rug! Stelt niks voor... hahahaha (boer met kiespijn!).