woensdag 8 oktober 2008

Mijn blog gaat nog door, maar toch alvast...

... iedereen ontzettend bedankt voor alle reacties, bemoedigingen, meeleven, bezoekjes, mailtjes, kaarten, kadootjes, aandacht...
Het is echt heel bijzonder om te zien hoeveel reacties ik heb gekregen voor en na de operatie. Natuurlijk van familie en vrienden, maar ook van een groot aantal voor mij 'onbekenden' (hoewel sommigen nu al heel 'bekend' voelen!) die me via de mail en m'n blog hebben gesteund (en nòg steunen). Ik wil ze toch even genoemd hebben: Esther, Linda, Annemarie, Bianca, Dorien, Robert, Elvira, Jeanette en Yvonne: dankjewel!!!

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Dank je Karin; )jij ook.Ik moet ook zeggen dat het geweldig was hoe mensen om mij heen meeleefden.Overweldigend zelfs.Heel fijn ook dat met lot en (leeftijd)genoten dat je weet dat je er niet alleen staat.Maar over dat bloggen.Ga je nu ook over andere zaken bloggen?.Bloggen is erg verslavend ; )....Ik doe het over van alles en nog wat en al jaren en het is nog steds erg leuk ; ))))

Anoniem zei

Nog klein vraagje.Had jij dat filmpje van die kaakoperatie op mijn log ook bekeken?die vond ik toch wel erg heftig.Nu niet meer hoor.Alleen de eerste keer dacht ik....pffff nee he.

Anoniem zei

Graag gedaan wijffie!
Erg fijn dat je nu vrijgelaten bent door de kaakchirurg!
Je kaakoperatie - buddy blijft je altijd steunen, weet immers zelf hoe alles is na twee kaakoperaties en lang gebeugel en misschien nog derde operatie voor mij in aantocht. Fijn om lotgenoten te hebben en je kunt altijd bij mij terecht, klinkt wijs voor een meisje van 21, niet? hahahaha...

Anoniem zei

Zonder dank, Karin.
Het is héél graag gedaan. Als lotgenoten onder elkaar begrijp je het beste wat je doormaakt. Uit ervaring weet ik hoeveel een bemoedigend woordje kan betekenen en hoe fijn het is om zoveel steun te mogen ontvangen.
Ik blijf je blog verder volgen.
Lieve groetjes!